Αντλώντας από το “Every Brilliant Thing” του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, η Ελένη Ράντου υπογράφει ένα νέο κείμενο που ξετυλίγει με χιούμορ και ειλικρίνεια τα θαύματα της ηρωίδας της με φόντο αυτά της σύγχρονης Ελλάδας.
Η θεατρική πρόταση του θεάτρου Διάνα έχει όλα όσα μπορούν να ιντριγκάρουν το θεατρόφιλο κοινό: μια ανέλπιστη συνεργασία, ένα έργο γεμάτο παλμό και αυτοβιογραφικά στοιχεία, τη συνάντηση μιας έμπειρης πρωταγωνίστριας με ένα μονόλογο για πρώτη φορά στην πολυετή καριέρας της και… ένα πάρτι. “Το πάρτι της ζωής μου” ξεκίνησε να γράφεται την περίοδο τη καραντίνας, όπως μας είπε η δημιουργός του: “Η απελπισία που ένιωσα μέσα στην πανδημία με οδήγησε σε μια ανάγκη. Έκανα μαύρες σκέψεις… έλεγα πως δεν θέλω να ξανακάνω θέατρο, δεν θέλω να με περιορίζει κάτι και να με βάζει σε πρόγραμμα. Κάποια στιγμή ήρθε η πραγματικότητα, πέταξα όλες αυτές τις σκέψεις και γράφτηκε ο μονόλογος. Μια εσωτερική φωνή μου μιλούσε, κι εγώ άλλα σκεφτόμουν κι άλλα έκανα. Ενώ δηλαδή σκεφτόμουν ότι δεν θα ξαναγυρνούσα εύκολα στο θέατρο, συγχρόνως έγγραφα το έργο. Είμαστε γεμάτοι αντιφάσεις οι άνθρωποι, αλλά τελικά είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε”.
Η Ελένη Ράντου, στη σόλο περφόρμανς που κάνει πρεμιέρα στο θέατρό της στις 4 Νοεμβρίου, ξετυλίγει με χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια πενήντα χρόνια “τραυμάτων” της ηρωίδας της, με φόντο τα τραύματα της σύγχρονης Ελλάδας, αναζητώντας 5.000 λόγους που αξίζει να ζήσεις τη ζωή. Στη σκηνή τη συνοδεύει το μουσικό σχήμα String Demons, αλλά στην ουσία είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται μόνη στο σανίδι. Η ίδια δημιουργεί ένα ανσάμπλ, ερμηνεύοντας δέκα ρόλους. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε άλλη ηθοποιό σ’ αυτό το εγχείρημα, αφού στο συγκεκριμένο έργο συμπυκνώνεται ένας ανθρώπινος βίος, ένας ανθρώπινος χαρακτήρας που ξεδιπλώνεται με φοβερά προσωπικό τρόπο: η προσωπικότητα της γυναίκας που το έγραψε ακτινοβολεί σε κάθε λέξη.
“Είναι πολύ οδυνηρό να είσαι επί σκηνής και να ξύνεις τις πληγές σου τόσο έντονα” εκμυστηρεύεται η Ράντου και γι’ αυτό το πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα επέλεξε έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές του θεάτρου ντοκουμέντο, τον Ανέστη Αζά. Ο συνδυασμός του βιωματικού στοιχείου με τη μυθοπλασία είναι κάτι που φαίνεται να τους έφερε κοντά. Έμπνευση για τον θεατρικό καμβά είναι το βιβλίο “Every brilliant thing” των Ντάνκαν Μακμίλαν και Τζόνι Ντόναχου, ένα ιδιαίτερο κείμενο, ένα πείραμα που γίνεται σε χώρους ψυχανάλυσης, και ο Αζάς με τη σκηνοθετική εμπειρία του έκανε τη δική του πρόταση για το πώς μπορεί ένα τέτοιο κείμενο, που είναι εξομολογητικό, να γίνει πηγή έμπνευσης. “Με τη μορφή που έχει πάρει η παράσταση δεν ψυχαναλύεται μόνο η ηρωίδα, ψυχαναλύονται όλοι”, συμπεραίνει αφοπλιστικά η Ράντου.
ΠΗΓΗ: athinorama.gr